[Fic Soul Eater] EAl. รักนี้วุ่นวายจังนายตัวแสบ #Re-Write

Bl ing

Intro

A sound ‘SOUL’ rests within sound ‘Mind’ and sound ‘Body’.

“จิตวิญญาณที่สมบูรณ์ จะอยู่ในจิตใจที่สมบูรณ์และร่างกายที่สมบูรณ์”

อัตลักษณ์ประจำสถานศึกษาชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางเมืองเดธ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ยากโคตร ๆ ตั้งแต่รอบสมัครคัดเลือกรอบภาคสนาม จนถึงรอบบททดสอบภาคสนามกว่าจะเข้ารับการศึกษา ‘สถาปนิกศึกษา’ วิทยาลัยศิลปะป้องกันตัวที่รวบรวมสุดยอดผู้ใช้อาวุธและอาวุธ เพื่อเป็นสุดยอดคู่หูและอาวุธของท่านยมทูต

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของการศึกษา เหล่านักเรียนทั้งหน้าใหม่และหน้าเก่าต่างรีบเข้าชั้นเรียนไปจับจองที่นั่ง แน่นอนร้อยละ 80 เลือกไปนั่งหลังสุดเป็นแลนด์มาร์คชั้นดีในการหลบอาจารย์ ส่วนร้อยละ 20 ที่เหลือเลือกนั่งแถวหน้าหรือกลาง ตามสไตล์ของแต่ละคน

มันก็จะตลาดสดหน่อย… เปิดเทอมวันแรก ประเด็นสนทนาที่พูดคุยไม่พูดเรื่องพักร้อนช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาก็….

"นี่โมน่า เห็นว่าเทอมนี้มีเด็กใหม่ด้วยล่ะ" คู่หูของหญิงสาวที่ถูกกล่าวขานเปิดประเด็นท๊อปปิกเรื่อง ทำเอาเพื่อนร่วมโต๊ะอดที่จะร่วมแจมไม่ได้

เรื่องเม้าท์มอย ขอแค่บอก ไม่เคยพลาด

"เห็นว่ามากัน 6 คนด้วยนะ"

"อื้ม ใช่ ๆ อยากรู้จังว่าจะเด็ดแค่ไหน"

"นั่นไง ครูมาแล้ว" เสียงทุ่มนุ่มตะโกนเหมือนโทรโข่งแจ้งเหตุ ทำเอาเด็กนักเรียน S.S.A. รีบวิ่งเป็นลิงโลดกลับเข้าที จังหวะเดียวกันกับคุณครูวัยสาวที่วุ่นอยู่กับกองเอกสารการเรียนการสอนและเด็กนักเรียนใหม่ทั้ง 7 คน พอฟังคร่าว ๆ มีชื่อ มากะ โซล แบล็คสตาร์ โครน่า คิด และ แอนนา

          หลังจากแนะนำตัวเรียบร้อย สาวร่างบางผมทวินเทลสีน้ำตาลอ่อนเดินวางกระเป๋าตรงโต๊ะข้างหน้าพร้อมกับคนร่างสูงกว่าหล่อนเล็กน้อยที่มีจุดเด่นคือผ้าโพกหัวสีขาวนวลประดับด้วยเครื่องหมายสัญลักษณ์และชื่อแปะที่ผ้าเด่นชัดมาก ทั้งสองต่างพูดคุยเหมือนคุ้นเคยกันมาก่อน แน่นอนเพื่อนขาเม้าท์แถวต่อจากพวกเขาเอ่ยปากแซวพอเป็นพิธี

"เฮลโหล เด็กใหม่ ว่าแต่มาแพ็คคู่หรือไงเนี่ย!"สาวนามโมน่าที่ตอนนี้มายืนอยู่ตรงข้ามโต๊ะของพวกเขาทั้งสองตอนไหน ทำเอาคนผมสีเทางุนงงกับคำพูดกำกวม

"หมายความว่ายังไง? ไม่เข้าใจ ต้องการจะสื่อถึงอะไรไม่ทราบ"

"Oh! Hi guys, I’ve any questions to ask you. Are you seeing someone?" เพื่อนอีกคนในกลุ่มถามอีกฝ่ายด้วยภาษาที่สอง จากที่อีกฝายคิดว่าจะเข้าใจ มันกลับไม่เข้าใจมากกว่าเก่า

โว้ยยย คิดจะกวนตรีนหรอวะ

"นี่ ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีแหล่ะ ขอที่มันชัดเจนกว่านี่ดิ๊" ชายหนุ่มคนเดิมจากที่สีหน้างุนงงตอนนี้เริ่มฉุนเฉียวตามอัตราการกวนของสองสาว ชายหนุ่มผมสีม่วงทรงผมสัปปะรดเพื่อนร่วมโต๊ะของสองสาวที่นั่งสังเกตเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นออกมาพูดเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องก่อนเริ่มเรียน

"หุๆๆ ใจเย็นก่อน ที่ไอ่โมนากับลิกนี่มันจะสื่อ ก็แค่หมายถึงพัดลมไง ง่ายนิดเดียว"

"ถ้ายังงงอยู่ สั้น ๆ นะ แฟนไง" คนมาใหม่ที่ยืนอยูในเหตุการณ์ออกมาพูดตรง ๆ ทำเอาร่างบางข้างหนุ่มผมสีเทาหน้าแต่งแต้มไปด้วยสีแดงและส่งต่อให้หนุ่มคนนั้นด้วย

"วรั่ยตายแล้วว เขินหรอM ดูโน่นสิแก Sก็เขินเหมือนกัน"

"นั่นสิเนอะ"

“คบกันก็บอกว่าคบกันสิ โด่ววว”

          ท่ามกลางเสียงแซวและล้อเลียนพฤติกรรม แม้อาจารย์ที่ตอนนี้ออกไปคุยงานกะทันหันตอนไหนไม่มีผู้ใดทราบ สาวเจ้าของทรงผมทวินเทลและร่างสูงเจ้าของที่โพกหัวลายประหลาดต่างพูดพร้อมกันไม่ได้นัดหมาย

“ถ้าให้คบกับยัยกะโปโลนั่น ขอหนีไปบวชบรรลุธรรมยังจะดีกว่า”

“ถ้าจะให้คบกับผู้ชายแย่ ๆ อย่างหมอนี่ล่ะก็ ฝันไปเถอะย่ะ”

แล้วเรื่องราวของเขาและเธอได้เริ่มต้นขึ้น

Talk with Writer.

สวัสดีค่า นักอ่านที่กำลังเข้าชมทุกคนทั้งคนมาใหม่ และคนติดตามเก่า พบกับไรท์คนเดิม เพิ่มเติมคือรีไรท์ #แฮร่! พอดีคิดถึงเลยแวะมาต่อ (ขอโทษด้วยนะที่ดองเค็มไว้ T-T) เลยอาจจะปรับเนื้อหาในเรื่อง(ไม่)เล็กน้อยตามคอมเม้นต์ที่เคยหวีดเอาไว้  ยังไงก็ฝากฟิคEAl . ไว้ในอ้อมกอดรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะฮ้าบ <3